Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο;
Το να καταπιαστώ και να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο με αυτή την θεματολογία ανάγκη ψυχής. Ακούγοντας τα λόγια μιας γυναίκας-θύμα, άρχισα ν’ αναρωτιέμαι χίλια δυο για το πόσες γυναίκες βιώνουν τέτοιες καταστάσεις αλλά και ν’ αναρωτιέμαι για τους λόγους που προέρχεται μια τόσο βίαιη πράξη κι ακόμα τι συμβαίνει και δεν προσπαθούν ν’ απεγκλωβιστούν από αυτό το μαρτύριο τα θύματα.
Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Σαφέστατα και θέλω να στείλω μηνύματα. Αφύπνισης, επαγρύπνησης μα πάνω απ’ όλα αισιοδοξίας. Οι γυναίκες που πέφτουν θύματα κακοποίησης σε όποια της μορφή, πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχει βοήθεια αρκεί να βρουν τη δύναμη για να τη ζητήσουν μα πάνω απ’ όλα να τη δεχτούν.
Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;
Θερμή, γεμάτη ζεστά σχόλια και μια μεγάλη αγκαλιά τόσο για το βιβλίο όσο και για εμένα. Είμαι τιμή και με χαροποιεί το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή, άγγιξε τους αναγνώστες, δέθηκαν με την Δέσποινα και προσπάθησαν να κατανοήσουν την ευαίσθητη ύπαρξή της.
Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;
Πιστεύω ότι φτάνει σε ένταση, τη στιγμή που μια γυναίκα γεννάει και πιάνει για πρώτη φορά στα χέρια της, το σπλάχνο της.
Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα του βιβλίου;
Δεν υπάρχει ταύτιση αλλά θυμός, αγανάκτηση, συμπόνια και στο τέλος ελπίδα. Η Δέσποινα είναι μια ηρωίδα με χαρακτήρα που σε θυμώνει αλλά ταυτόχρονα σε παρασύρει να σκεφτείς περισσότερο και να προσπαθήσεις να την καταλάβεις.
Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;
Σίγουρα όχι, το πώς είμαι τώρα. Όντας –ηλικιακά- μικρή, στο μυαλό φαντάζει αδιανόητος ο μεγαλόκοσμος και η αλλαγή που επέρχεται στο πέρασμα του χρόνου. Τότε λαχταρούσα γαλήνη, ξεγνοιασιά κι ένα μυαλό-ψυχή, να ταξιδεύει συνεχώς. Κράτησα το ταξίδι μυαλού-ψυχής κι αυτό μου είναι αρκετό. Είναι το δικό μου “τρικ”, για να μην μεγαλώσω τον μικρόκοσμο μέσα μου, όντας πια μεγάλη…
Είστε ευαίσθητη;
Σε σημείο που ώρες ώρες, θέλω να με χαστουκίσω. Φυσικά είναι κάτι το οποίο δεν αλλάζει, οπότε το αποδέχομαι και συνεχίζω.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να μην μπορώ να σταθώ στα παιδιά μου για όσο θα με χρειάζονται.
Ποιά μουσική σας αρέσει;
Οτιδήποτε δεν χαλάσει την αισθητική της ακοής μου.
Τι όνειρα έχετε για το μέλλον ;
Πολλά κι ας ξέρω ότι τα περισσότερα δεν θα μπορέσω ποτέ να τα πραγματοποιήσω.
Παράδειγμα, θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, πράγμα που σημαίνει ότι προηγείται να κερδίσω το τζόκερ!
Τι σας στεναχωρεί ;
Η κατάντια ενός μέρος του ανθρώπινου είδους να μετατρέπεται σε αγριότερο θηρίο κι από τα θηρία.
Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.
Ρομαντική, ευαίσθητη, καλοπροαίρετη.
Πώς μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το βιβλίο σας;
Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
Δεν βιάζομαι ποτέ να τελειώσω ένα βιβλίο που ξεκινάω. Αφήνω τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Και φυσικά δεν σταματάω να γράφω. Ακόμα κι αν αυτό είναι, ένα μονάχα στιχάκι από τραγούδι.
Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
Πάντα έγραφα. Δεν είχε σημασία ποτέ, ο χρόνος, το είδος και ο τόπος αλλά το «αντικείμενο» που με ενέπνεε.
Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;
“Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου” εκδόσεις Δυάς Εκδοτική - 2011 (υποψήφιο για βραβείο στον διαγωνισμό του ΕΚΕΒΥ «Το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2011») το οποίο κυκλοφόρησε και σε e-book το 2016. ''Η πεταλούδα της νύχτας'' εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία -2013 και σε e-book το 2016 ''Το αστέρι κι η ευχή” παραμύθι Εκδόσεις ΑΝΑΣΑ- 2015 ''Λευκά όνειρα” Εκδόσεις Πνοή – 2016 (Βραβευμένο από τον Πολιτιστικό & Λαογραφικό Σύλλογο Αμπερνάλλι Σορωνής Ρόδου με την πλακέτα του Συλλόγου τους καθώς επίσης και τον Σύλλογο και Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών της Ρόδου) (Υποψήφιο στα βραβεία Public για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2016) ''Για πού το ’βαλες… Χριστουγεννιάτικα-Το μυθιστόρημα των… 17” Συλλογικό έργο από τη Νίκη Εκδοτική του οποίου τα έσοδα χρησιμοποιήθηκαν για φιλανθρωπικό σκοπό. (Υποψήφιο στα βραβεία Public για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2016)
Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
Το τέλος του.
Οταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιός/ά το διάβασε πρώτος;
Αν και κάθε φορά πρώτος στην ανάγνωση των βιβλίων είναι ο σύζυγός μου, αυτή τη φορά το έδωσα στην αγαπημένη Δημοσιογράφο, Συγγραφέα, Φίλη και Αδερφή, Αναστασία Κορινθίου. Καθότι η ιστορία διαδραματίζεται εξ’ ολοκλήρου στο λατρεμένο νησί της Ρόδου κι επειδή μας συνδέει, συν τοις άλλοις κι ένα Ροδίτικο «φεγγάρι» ήθελα να είναι εκείνη η πρώτη που θα βρεθεί ανάμεσα στις λέξεις μου.
Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Τα συναισθήματα ήταν διαφορετικά αλλά όλα όμορφα. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν, κάποιοι ξαφνιάστηκαν κι άλλοι απόρησαν. Ομολογώ ότι δεν τους αδικώ καθόλου γιατί δεν ήξεραν ότι έγραφα. Ήταν κάτι που το έκανα για εμένα και μόνο, και πάντα στις μοναχικές μου στιγμές.
Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Οι κριτικές χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Στις θετικές, στις αρνητικές και στις κακοπροαίρετες. Οι δύο πρώτες είναι σχεδόν πάντα τεκμηριωμένες και είναι εκείνες που βοηθάνε τον κάθε ένα που γράφει, να βελτιώνεται, να διορθώνεται και να ψάχνει νέους δρόμους και είναι εκείνες που πάντα παίρνω στα σοβαρά νιώθοντας ευγνωμοσύνη για τον χρόνο που αφιέρωσαν οι αναγνώστες στο έργο μου και την καλή τους πρόθεση να μου πουν την άποψή τους ανοιχτά κι αληθινά. Η τελευταία είναι εκείνη που δεν συνοδεύεται από καμία τεκμηρίωση, είναι κοφτή, ηχεί άσχημα και είναι η μοναδική που δεν λαμβάνω καθόλου υπόψην μου.
Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
Ο κάθε αναγνώστης θα το δει με την δική του ματιά. Θα το αναλύσει με τις δικές του γνώσεις κι εμπειρίες. Σαν αναγνώστρια κι η ίδια, πιστεύω ότι κάθε βιβλίο έχει πράγματα να μας δώσει, οπότε εύχομαι οι αναγνώστες να πάρουν αυτά που εγώ επιθυμώ να τους προσφέρω χωρίς να τους τα μασήσω. Πάντα έχω κρυμμένες λέξεις πίσω από… τις λέξεις.
Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωες σας;
Ίσως είναι το μοναδικό από όσα έχω γράψει ως τώρα αλλά και αυτά που έχω ξεκινήσει, που η αρχή και το τέλος ήταν στο μυαλό μου εξ’ αρχής και δεν άλλαξαν ούτε στο ελάχιστο. Η ιστορία και ο τρόπος που εξελίχθηκε ήταν λίγο από εμένα και λίγο από τους ήρωες. Εκεί που τους ήθελα καλούς, να τους και μου έβγαιναν κακά παιδιά κι εκεί που ήθελα να σκληρύνουν με εξέπλητταν και γίνονταν πιο ευαίσθητοι κι από εμένα.
Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;
Στο «Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου» και στα «Λευκά Όνειρα» το τέλος το όρισα εγώ. Στο «Η πεταλούδα της νύχτας» και στο παραμύθι «Το αστέρι κι η ευχή» το όρισαν οι ήρωες. Ισοπαλία έως τώρα. Θα δούμε στο επόμενο ποιος θα πάρει τη σκυτάλη.
Από τι εμπνέεστε;
Από τα πάντα. Από ένα τραγούδι ή μια σκηνή σε ταινία, από μια εικόνα , ένα λουλούδι, από ένα συναίσθημα. Οτιδήποτε μπορεί να γίνει αρχή έμπνευσης.
Ποια είναι η αγαπημένη σας μουσική;
Η Latin.
Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;
Είχε χρειαστεί να νοσηλευτώ πολύ μικρή από ένα ατύχημα που είχα στο κεφάλι σ’ ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Θυμάμαι εμένα, τόσο μα τόσο μικροσκοπική, επάνω σ’ ένα τεράστιο κρεβάτι και τους λευκούς τοίχους που φάνταζαν σαν τείχη κάστρου. Αυτό είναι το άσχημο της ανάμνησης αλλά το ακολουθεί η θύμηση της νονάς μου να μου φέρνει ένα αρκουδάκι, τον μπόμπο μου. Τον οποίο δεν αποχωρίστηκα ποτέ από τότε.
Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Δεν είναι μία. Δεν γίνεται να είναι μία. Είναι πέντε όσα και τα παιδιά που έφερα στον κόσμο. Κάθε στιγμή της γέννησής τους ήταν μοναδική.
Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνεται;
Δεν ήμουν από τα παιδιά που έπλαθαν όνειρα για το τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν. Αυτό που επιθυμούσα πάντα, ήταν να περνάει ο χρόνος χωρίς να με πονάει, να μου δίνει χαρούμενες στιγμές και να γίνομαι καπετάνιος σε κάθε ταξίδι που θα επέλεγα να κάνω. Ναι, τώρα που το αναλύω βαθύτερα δεδομένης της ερώτησης, έγινα ο καλύτερος καπετάνιος της ζωής μου.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;
Με το χέρι στην καρδιά θα απαντήσω κανένα. Κι αυτό όχι γιατί δεν αντιμετώπισα δυσκολίες αλλά γιατί όφειλα στον εαυτό μου να διαχειρίζομαι την κάθε στιγμή της συγγραφής αλλά και μετέπειτα ως κάτι μοναδικό. Ήξερα μέσα μου, πώς ότι κι αν μου συνέβαινε, θα ήταν για να με διδάξει.
Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;
Οικογένεια. Δυνατά και με πάθος.
Για τι έχετε μετανιώσει;
Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Γι αυτό και ακολουθώ σαν αρχή στη ζωή μου το «Ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;
Ο ωχαδελφισμός.
Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
Τα πάντα. Από μυθιστορήματα, μέχρι παραμύθια, ποίηση, περιοδικά κι εφημερίδες. Έχω όμως μια μικρή αδυναμία στα Bell.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
Ο σεισμός.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Από ξένους ο Ιούλιος Βέρν. Λατρεύω την γραφή και τα ταξίδια του. Κι από Έλληνες ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Είναι μια σχολή συγγραφής από μόνος τους.
Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;
Την έλλειψη κατανόησης και την απιστία.
Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;
Δεν έκανα ποτέ τόσο μακροπρόθεσμα όνειρα.
Έχετε κάποια χόμπι;
Λατρεύω να φτιάχνω κοσμήματα από σύρμα, ύφασμα και πέτρες και να σκιτσάρω με μαύρο μολύβι κάρβουνου.
Ποιά ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Χθες. Συγκινήθηκα με την πεντάμορφη και το τέρας.
Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
Σήμερα το μεσημέρι που τρώγαμε οικογενειακώς και δεν αφήναμε ο ένας τον άλλον να ησυχάσει. Κρατάγαμε την κοιλιά μας από το γέλια κι όχι από το φαγητό.
Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;
Θα γίνει άλλη τόση η συνέντευξη οπότε θα αρκεστώ να πω, ότι επιθυμώ οι κύριοι εφευρέτες να βρουν έναν τρόπο, να μπορεί ο καθένας από εμάς που δεν τον φτάνει το 24ωρο, να αυξάνει τον χρόνο του κατά το δοκούν.
Τι λατρεύετε περισσότερο;
Τη θάλασσα.
Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;
Στα γλυκά.
Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
Φυσικά μιας και όταν τα γράφω περνάνε κινηματογραφικά από μπροστά μου οι εικόνες. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα κυνηγήσω κάτι τέτοιο. Ότι είναι να έρθει, θα έρθει στον σωστό χρόνο.
Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Χμ… ναι… ίσως…
Από που σας αρέσει να εμπνέεστε; Από δικά σας βιώματα ή και από ιστορίες άλλων ανθρώπων γύρω μας;
Απ’ οτιδήποτε μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Το να ακούς, να δεις, να μαθαίνεις ένα πρόβλημα κάποιου και να μπαίνει ο εγκέφαλος αυτομάτως στη διαδικασία να το μπερδέψει με τη μυθοπλασία, αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.
Η Ειρήνη Φραγκάκη είναι αυτή που είναι. Δεν δείχνει κάτι άλλο. Οπότε ο κάθε αναγνώστης που γνωρίζει ή θα ήθελε να γνωρίσει την Ειρήνη μέσα από τα έργα της, δεν χρειάζεται να μπει στην διαδικασία να ψάξει μέσα στις λέξεις ενός βιβλίου για εκείνη. Φτάνει να πει δυο κουβέντες μαζί της.
Η Ειρήνη Φραγκάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Σητεία της Κρήτης το 1976. Τα τελευταία χρόνια, ζει στην Αθήνα μαζί με τον σύζυγό της και τα 5 παιδιά της.Από την γενιά της μητέρας της είναι απόγονος του μεγάλου κρητικού ραψωδού Βιτσέντζου Κορνάρου.Τιμήθηκε στην πολιτιστική εκδήλωση "Το μονοπάτι των βιβλίων" στην Ρόδο το 2015 για την αναφορά του νησιού στα έργα της και βραβεύτηκε με ΤΡΟΥΛΙΑ (πέτρινες κατασκευές που θεωρούνται προσευχή των νησιωτών στον Θεό).Ασχολείται με τη συγγραφή μυθιστορημάτων για ενήλικες, παιδικών βιβλίων, ποίησης, στίχων, ζωγραφίζει και φτιάχνει κοσμήματα.
Γεννήθηκα αερικό… λέγανε ότι έπεσα στη Γη από άλλο πλανήτη, μάλλον γιατί ουδέποτε συμβιβάστηκα με τα δεδομένα των υπολοίπων… αντιδραστικό παιδί και ναι..πάντα παιδί.Γράφω γιατί εμπνέομαι από παντού.Γράφω γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου να αναλύω καλύτερα τις καταστάσεις… γιατί αυτό είναι η ανάσα μου.Γράφω γιατί προβληματίζομαι, όχι επειδή είμαι πολίτης αυτής της χώρας και κάτοικος αυτού του πλανήτη, αλλά επειδή αναρωτιέμαι τι στα κομμάτια είναι αυτό που μας πάει πίσω, κι ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει…Γράφω γιατί αυτά που σκέφτομαι κι αυτά που νιώθω, θέλω να τα μοιράζομαι…Γράφω γιατί η γραφή για μένα είναι μαθηματικά.Ένα κι ένα κάνουν δύο. Κι επειδή τα μαθηματικά είναι η πιο καθαρή γλώσσα αυτήν χρησιμοποιώ μόνο που το κάνω με γράμματα, αντί για αριθμούς…Πως; Θα σου δώσω τις πράξεις, εσύ θα βρεις τις λύσεις.Γυρίζω την πλάτη μου στα… βοηθήματα…
Βιβλιογραφία“Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου” εκδόσεις Δυάς Εκδοτική - 2011 και σε e-book το 2016 (υποψήφιο για βραβείο στον διαγωνισμό του ΕΚΕΒΥ «Το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2011»).
“Η πεταλούδα της νύχτας” εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία -2013 και σε e-book το 2016
“Το αστέρι κι η ευχή” παραμύθι Εκδόσεις ΑΝΑΣΑ- 2015
“Λευκά όνειρα” Εκδόσεις Πνοή – 2016(Βραβευμένο από τον Πολιτιστικό & Λαογραφικό Σύλλογο Αμπερνάλλι Σορωνής Ρόδου με την πλακέτα του Συλλόγου τους καθώς επίσης και τον Σύλλογο και Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών της Ρόδου)(Υποψήφιο στα βραβεία Public για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2016)
“Για πού το ’βαλες… Χριστουγεννιάτικα-Το μυθιστόρημα των… 17” Συλλογικό έργο από τη Νίκη Εκδοτική του οποίου τα έσοδα χρησιμοποιήθηκαν για φιλανθρωπικό σκοπό.(Υποψήφιο στα βραβεία Public για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2016)
Οι στίχοι στο τραγούδι Αλήθειες Ζωής που τραγουδάει ο Χρήστος Ρενιέρης, γράφτηκε για το 2ο βιβλίο της από την ίδια.Για να ακούσετε το τραγούδι:http://www.youtube.com/watch?v=Grw2G7Iqprk&feature=g-high-u
Βίντεο για το βιβλίο «Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου»http://www.youtube.com/watch?v=Z5wgtShB23YΒίντεο για το βιβλίο «Η πεταλούδα της νύχτα»http://www.youtube.com/watch?v=S2YRjqH0ChsΒίντεο για το βιβλίο «Λευκά Όνειρα»https://www.youtube.com/watch?v=b8qMi3YokQsΒίντεο για το βιβλίο «Για πού το ’βαλες… Χριστουγεννιάτικα-Το μυθιστόρημα των… 17»https://www.youtube.com/watch?v=6ksGI22HCigΒίντεο του τραγουδιού που γράφτηκε για το παραμύθι «Το αστέρι κι η ευχή» σε στίχους της συγγραφέως, φωνή και μουσική Σπυριδούλα Πουλιάσηhttps://www.youtube.com/watch?v=6_uq2xErOfI
Επικοινωνία με τη συγγραφέα:eirinifragaki@gmail.comhttps://www.facebook.com/irene.frag.1?ref=tn_tnmnhttp://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&blogger=irenefrhttps://twitter.com/#!/Eirini_Fragakihttp://irene-f.blogspot.com/
Λευκά Όνειρα, Μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Ειρήνη Φραγκάκη,
Εκδότης: Εκδόσεις Πνοή,
Περίληψη
Ο Ορφέας και η Δέσποινα. Δυο ζωές που ενώθηκαν. Ο Άγγελος και η Δέσποινα. Δυο ψυχές που πάλεψαν, χωρίστηκαν και ξαναβρέθηκαν. Ο Αριστείδης και η Δέσποινα. Δυο δρόμοι που συναντήθηκαν σε μια δύσκολη διασταύρωση της ζωής. Η Ελισάβετ και η Δέσποινα. Δυο άνθρωποι που δέθηκαν και δυνάμωσαν ο ένας μέσα από τον άλλον. Μια γυναίκα που κατακτά καρδιές, αλλά πληγώνει τη δικιά της. Μια ζωή που περνάει, κι εκείνη μένει πρωταγωνίστρια στο δράμα της. Μια ζωή που της δίνει ευκαιρίες, αλλά δεν τις εκμεταλλεύεται και κάνει τα ίδια λάθη. Πόσο θα ήθελε να αποκτήσει δύναμη! Πόσο θα ήθελε, η στιγμή εκείνη που άλλαξε τη ζωή της, να γίνει η αιτία για να βρει γαλήνη. Μια γυναίκα και μια ζωή που έρχεται. Η Δέσποινα και το… “είναι” της. Μια ζωή γεμάτη εκπλήξεις, ευχάριστες και δυσάρεστες. Ποιες θα κρατήσει η Δέσποινα και ποιο είναι τελικά το τίμημα της ευτυχίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου