1. Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο;
Το μυθιστόρημα «Ο λωτός της αμαρτίας» βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά ο τόπος και ο χρόνος που εξελίσσεται η ιστορία είναι προσωπική επιλογή για να μην στοχοποιήσω τους αληθινούς συντελεστές της ιστορίας. Τα θέματα – προβλήματα που επέλεξα να παρουσιάσω στο «Λωτό της αμαρτίας» έχουν απασχολήσει κατά καιρούς την κοινή γνώμη. Συνήθως η προβολή τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι βαρύγδουπη με σκοπό την προσέλκυση αναγνωστών ή ακροατών. Θέλω να πω ότι οι δημοσιογράφοι ασχολούνται κυρίως με το αποτέλεσμα μιας πράξης και όχι με τα αίτια μιας ανάρμοστης συμπεριφοράς. Η δουλειά τους άλλωστε είναι η ενημέρωση και όχι η ψυχανάλυση. Παράλληλα οι δέκτες τέτοιων ειδήσεων, δηλαδή όλοι εμείς, λειτουργούμε σε μεγάλο βαθμό με κουτσομπολίστικη διάθεση και φτύνουμε τον κόρφο μας για να ξορκίσουμε το κακό, να πάει στα όρη, στα βουνά. Με ξόρκια, κατάρες ή ευχολόγια δεν λύνονται τα προβλήματα μιας κοινωνίας. Αυτός κυρίως είναι ο λόγος που επέλεξα να γράψω τη συγκεκριμένη ιστορία.
2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Ασφαλώς και θέλω να περάσω κάποια μηνύματα, αλλιώς το βιβλίο δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ορισμένοι από τους ήρωές μου σκέφτονται, αποφασίζουν και πράττουν με γνώμονα το προσωπικό όφελος, κάποιοι άλλοι χειραγωγούν την πλεοψηφία των πολιτών με σημαία τον εκφοβισμό, την εξαπάτηση, την υποκρισία και κάποιοι τρίτοι που πιστεύουν στα ευργετήματα της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ομαδικότητας, της δημιουργίας συσπειρώνονται για να αναγκάσουν την τοπική κοινωνία να αλλάξει τρόπο σκέψης και συμπεριφορά. Προσωπικά μιλώντας πιστεύω ότι τα προβλήματα μιας κοινωνίας δεν εμφανίζοται στα ξαφνικά. Άλλος λίγο, άλλος πολύ, άλλος περισσότερο, όλοι βάζουμε τα χεράκια μας και βγάλουμε τα ματάκια μας. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή υπάρχει μεγάλη έλλειψη παιδείας σε προσωπικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;
Οι αναγνώστες ανταποκρίθηκαν θετικά, δηλαδή προβληματίστηκαν. Η ιστορία τούς άγγιξε πολύ περισσότερο από όσο περίμενα. Πολλοί αναγνώστες μού εμπιστεύτηκαν ότι μέσα στο βιβλίο μου αναγνώρισαν ανθρώπους από το κοντινό τους περιβάλλον, την εργασία τους, την πόλη τους. Αυτό με ικανοποίησε σε συγγραφικό επίπεδο, με απογοήτευσε σε κοινωνικό, διότι αν και η ιστορία μου έχει χρονολογία έναρξης το 1958, τελικά είναι πολύ κοντά στα γεγονότα της εποχής μας. Αυτό δείχνει ότι ως κοινωνία δεν προοδεύσαμε στο βαθμό που θα έπρεπε στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1958 έως σήμερα
4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;
Δεν μπορώ να απαντήσω εκ μέρους όλων των συγγραφέων. Θα απαντήσω σε προσωπικό επίπεδο: Ηθική ικανοποίηση.
5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα του βιβλίου;
Δεν ταυτίζομαι με κανέναν ήρωα ή ηρωίδα. Αν ταυτιστώ, θα χάσω τον έλεγχο. Αυτό δε σημαίνει ότι τους κοιτάζω από μακριά. Συμπορεύομαι συνειδητά μαζί τους, άλλοτε διακριτικά και τρυφερά άλλοτε σκληρά και τολμηρά προκειμένου να τους οδηγήσω σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση ή σε μια συνειδησιακή σύγκρουση για να επιτευχθεί η κάθαρση. Θα έλεγα ότι λειτουργώ ως ψυχολόγος των ηρώων μου και αυτός ο ρόλος με υποχρεώνει να κρατώ τις σωστές αποστάσεις για να έχω κριτική άποψη.
6. Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;
Από εμένα δε θα ακούσετε βαρύγδουπα σενάρια προς χάριν εντυπωσιασμού, φερειπείν ότι ήθελα να γίνω αστροναύτης, βεζύρης στη θέση του βεζύρη ή ότι ήθελα να γίνω από πάντα συγγραφέας. Ως παιδί μεγάλωσα όπως όλα τα παιδιά της εποχής μου, διαβάζοντας, όχι τα μαθήματά μου, αλλά από Μίκυ Μάους, Μικρό Ήρωα και Ταρζάν μέχρι λογοτεχνικά βιβλία όπως η Πολυάννα, οι ιστορίες του Ιουλίου Βερν, οι περιπέτειες του Βαρόνου Μινχάουζεν (ίσως οι εξωσχολικές αναγνωστικές αναζητήσεις μου να εξελίχθηκαν με τα χρόνια σε συγγραφικό ενδιαφέρον), με παιχνίδια στην αλάνα, σκανδαλιές στο σχολείο και στο σπίτι, κάποια καλοκαίρια τα πέρασα στον τόπο καταγωγής μου, τους Παξούς, και πάντα μου φαίνονταν πολύ μικρά, κάποιους χειμώνες έζησα στο εξωτερικό, ατέλειωτοι ήταν, ωστόσο απέκτησα εμπειρίες. Ως έφηβη έζησα κάτι από το «Πυρετός το Σαββατόβραδο», κάτι από το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», και κάτι από το «Eye of Tiger». Ως ενήλικη ήθελα να δημιουργηθώ και να δημιουργήσω. Νομίζω πως αυτό ήταν που επιθυμούσα περισσότερο. Να μην περνάει μέρα χωρίς έργο και η συγγραφή πλέον μου δίνει αυτή την ικανοποίηση!
7 Είστε ευαίσθητη;
Αν ρωτάτε αν είμαι ευπαθής στα κρυώματα και στις αλλεργίες, θα έλεγα ότι έχω μικρή αντοχή. Όσο αφορά το συναισθηματικό τομέα θα το θέσω ως εξής: Δεν δείχνω καμία ευαισθησία σε ανθρώπους που κακοποιούν είτε ψυχικά είτε σωματικά τους συνανθρώπους τους και τα ζώα. Είναι εν δυνάμει εγκληματίες.
8. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ο θάνατος! Δεν έχω συμφιλιωθεί μαζί του. Για να γίνω πιο σαφής, δεν με φοβίζει ο θάνατος σαν γεγονός, αλλά το θνήσκειν. Αυτή η αναγκαστική απώλεια της ζωής είτε από φυσικό είτε από άλλο παράγοντα με υπερβαίνει. Είναι μια βιωματική κατάσταση που αφορά εσένα χωρίς εσένα. Ποιο τρομαχτικό σενάριο από αυτό δεν υπάρχει!
9. Ποιά μουσική σας αρέσει;
Μ’ αρέσουν πολλά ήδη μουσικής, τζαζ, κλασσική, αργεντίνικη, κάντρι, λαϊκά, δημοτικά, ποντιακά, αναλόγως τα κέφια και την παρέα!
10. Τι όνειρα έχετε για το μέλλον ;
Δεν κάνω μακρυπρόθεσμα όνειρα, γιατί όπως λέει και η λαϊκή παροιμία «άλλο τι θέλει το αγώι και άλλο ο αγωγιάτης». Αυτό δε σημαίνει πως δεν βάζω στόχους ή πως δεν έχω φιλοδοξίες. Για παράδειγμα θα ήθελα ένα βιβλίο μου να γυριστεί ταινία, αλλά τέτοιες εποχές τέτοια λόγια! Κυρίως ελπίζω να αξιωθώ να δω τα παιδιά μου νοικοκυρεμένα και να γνωρίσω εγγόνια, πολλά εγγόνια. Τότε μάλλον θα αρχίσω να γράφω παραμύθια, Θεού θέλοντος!
11. Τι σας στεναχωρεί ;
Είναι πολλά αυτά που με στενοχωρούν, όπως η έλλειψη δικαιοσύνης, η διπροσωπία, η συκοφαντία, η προσβολή της ανθρώπινης φύσης, ο φανατισμός και γενικά ο,τιδήποτε υποβαθμίζει τον άνθρωπο από εξελιγμένο θηλαστικό σε ανθρωποειδές
12. Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.
Αν αναφέρω τρία θετικά χαρακτηριστικά πιθανόν να με χαρακτηρίσετε αυτάρεσκη, αν αναφέρω τρία αρνητικά θα σας οδηγήσω σε λάθος συμπέρασμα. Βέβαια, αν μου ζητούσατε να αναφέρω τέσσερα χαρακτηριστικά, τότε δε θα είχα δίλλημα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είμαι τέλεια.
13. Πώς μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το βιβλίο σας;
Απευθείας από τις εκδόσεις «Μίνωας» και από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο.
14. Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
Αυτό το διάστημα υπάρχει μια έντονη συγγραφική δραστηριότητα.
15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
Η ζωή είναι γεμάτη κύκλους. Όταν τελειώνει ένας κύκλος, πρέπει να ανοίγει ένας άλλος, αλλιώς ο άνθρωπος ρεμπελιάζει, γίνεται αδύναμος, χάνει την αίσθηση της πραγματικότητας. Η συγγραφή λοιπόν ήρθε ως επιτακτική ανάγκη για δημιουργία. Επιπλέον είναι μια δραστηριότητα που με ευχαριστεί, με ζωντανεύει, με κάνει εκτιμητή των δυνατοτήτων μου, ενισχύει την προσωπικότητά μου, δραστηριοποιεί το μυαλό μου... Μέσα από τις ιστορίες μου έχω την ευκαιρία να ρίξω ένα σπόρο αισιοδοξίας, ελπίδας, ψυχαγωγίας, έμπνευσης… ίσως καταφέρω να αφυπνίσω τη συνείδηση κάποιου. Μη φανταστείτε πως περνιέμαι για πνευματικός σωτήρας του κόσμου - θα ήταν πολύ εγωιστικό από μέρους μου - αλλά αναρωτιέμαι τι χαρακτήρα θα είχα διαμορφώσει αν δεν είχα διαβάσει Ιούλιο Βερν, Χέμινγουεϊ, Άγκαθα Κρίστι, Ηλία Βενέζη, Καραγάτση, Αλκυόνη Παπαδάκη και τόσοι άλλοι συγγραφείς.
16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;
Ο Λωτός της αμαρτίας» είναι το έκτο. Τα προηγούμενα είναι : «Αιχμάλωτοι στο νησί των κοραλλιών», «Η Έκλειψη», «Το μάτι του Τρίτωνα», «Η αρχόντισσα της Μάνης», «Ο μάρτυρας της νύχτας». Τα τρία πρώτα δεν κυκλοφορούν, διότι δεν συνεργάζομαι πλέον με τους εκδοτικούς οίκους που τα εξέδωσαν.
17. Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
Αγάπησα πολύ τη Λουϊζα. Είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία. Μια ζωή παλεύει για τη ζωή. Όποιος διαβάσει το Λωτό της αμαρτίας θα καταλάβει τι θέλω να πω.
18. Οταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιός/ά το διάβασε πρώτος;
Αυτή τη διαδικασία την αποφεύγω μέχρι να εκδοθεί το βιβλίο. Τα ποικίλα σχόλια και οι συμβουλές μπορεί να αλλάξουν δραματικά την αρχική εικόνα της ιστορίας και να μου προκαλέσουν σύγχυση.
19. Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Καλύτερη απεικόνιση της λέξης «έκπληξη» από τα πρόσωπα των οικείων και των φίλων μου δεν υπάρχει. Εκείνη η στιγμή ήταν μοναδική! Ακολούθησε ένα ζωηρό ενδιαφέρον με ερωτήσεις, συμβουλές, προτροπές και πολλές ευχές για μια επιτυχημένη πορεία. Ευθύς εξαρχής η οικογένειά μου και οι φίλοι μου στάθηκαν δίπλα μου. Τους ευχαριστώ που πίστεψαν κι εξακολουθούν να πιστεύουν σε μένα.
20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Ένας συγγραφέας γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δε θα καταφέρει ποτέ να ευχαριστήσει όλους τους αναγνώστες. Όμως ελπίζει να ευχαριστήσει την πλειοψηφία αυτών. Έχοντας αυτό στο μυαλό μου αποφεύγω τις εντάσεις. Είναι λογικό κι επόμενο η θετική κριτική να με ευχαριστεί, διότι νιώθω ότι πέτυχα το σκοπό μου, να ευεργετήσω τον αναγνώστη ψυχικά και πνευματικά. Αποστρέφομαι τον όρο «αρνητική κρητική» διότι εμπεριέχει και τη σκληρή έννοια της απόρριψης. Προτιμώ τον όρο «εποικοδομητική κριτική», διότι έτσι οφείλει να προσεγγίζει κάποιος μια πνευματική δημιουργία, δηλαδή με συμβουλευτική διάθεση, αλλιώς η άποψή του δεν διαφέρει και πολύ από την κακοήθεια, τη δυσφήμηση ή το κουτσομπολιό. Η συμβουλή δεν έβλαψε ποτέ κανέναν σε αντίθεση με τη δυσφήμιση που κατέστρεψε βασίλεια.
21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
Από τις πρώτες σελίδες της ιστορίας ο αναγνώστης θα αναγκαστεί να πάρει θέση κριτικάροντας τις πράξεις των ηρώων, θα συναισθανθεί τη βαρύτητα των αποφάσεών τους και θα βιώσει το αποτέλεσμα των επιλογών τους. Συνεπώς ο αναγνώστης δε θα μείνει απλός θεατής ή παθητικός αποδέκτης στην εναλλαγή των γεγονότων της ιστορίας. Αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός μου.
22. Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωες σας;
Ευθύς εξαρχής είχα ξεκάθαρη εικόνα τόσο για την πλοκή της ιστορίας όσο και για την πορεία των ηρώων μου μέσα σ’ αυτήν. Επιδίωξα να διαπομπεύσω όσους έχουν αναβαθμίσει την απάτη σε εξυπνάδα, την ελευθεριάζουσα συμπεριφορά σε νεωτερισμό, και τις παρατυπίες σε τρόπο ζωής. Παράλληλα ασχολήθηκα με εκείνους που πίστευαν στα ευεργετήματα της δικαιοσύνης, της συμπόνιας, της αλληλεγγύης, στο πνεύμα της ομαδικότητας, στο σεβασμό στη ζωή, στο πείσμα για δημιουργία.
23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;
Το τέλος το ορίζει πάντα η επιθυμία μου να περάσω ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας στον αναγνώστη.
24. Από τι εμπνέεστε;
Η έμπνευση είναι το αποτέλεσμα μιας εντύπωσης ή μιας συγκίνησης, επομένως τα ερεθίσματα είναι άφθονα και ικανά να με ωθήσουν σε δημιουργική γραφή. Νομίζω ότι εμπνέομαι ιδιαίτερα την ώρα της ανατολής ή της δύσης του ηλίου. Ίσως επειδή συσχετίζω την ανατολή με το ευ ζειν και τη δύση με την προσδοκία του ευ θνήσκειν.
25. Ποια είναι η αγαπημένη σας μουσική;
Μου αρέσουν όλα τα είδη της μουσικής, αλλά νομίζω ότι το άκουσμα των τσιγγάνικων βιολιών είναι το καλύτερο όλων.
26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;
Έχω πολλές ευτυχισμένες παιδικές αναμνήσεις… Τι να πρωτοθυμηθώ! Νομίζω ότι οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της παιδικής μου ηλικίας ήταν όταν μαζεύονταν στο σπίτι μας αμφότερα τα σόγια. Τότε στο σπίτι επικρατούσε ένας μικρός πανικός για τις απαραίτητες ετοιμασίες ώστε να βολευτούμε όλοι κατά τον καλύτερο τρόπο. Κατόπιν ακολουθούσαν πολυήμερα γλέντια, σκανδαλιές και παιχνίδια με τα ξαδέλφια μου, βόλτες απαραιτήτως στον Εθνικό κήπο να δούμε το μοναδικό λιοντάρι που φιλοξενούσε τότε, περίπατος στο Σύνταγμα να ταϊσουμε τα περιστέρια, επίσκεψη σε αρχαιολογικούς χώρους για επιμόρφωση, και μετά έκλεινε ο κύκλος με αγκαλιές και φιλιά, και την υπόσχεση να ξανασυνατηθούμε σύντομα, κι έτσι γινόταν…
27. Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Η απόκτηση των παιδιών μου. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία κι εμπειρία από αυτήν. Να δίνεις ζωή από τη ζωή σου!
28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνεται;
Νομίζω ότι καλά τα έχω καταφέρει μέχρι τώρα. Σπούδασα γαλλική φιλολογία, εργάστηκα σε ιδιωτικά σχολεία, ταξίδεψα πάρα πολύ, έκανα φίλους, οικογένεια!
29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;
Νομίζω ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο για το συγγραφέα και γενικότερα για το βιβλίο είναι το προβληματικό ελληνικό επιχειρείν. Όχι κατ’ ανάγκη εσκεμμένη πράξη, αλλά οπωσδήποτε πρόχειρη, ανοργάνωτη. Έτσι οι συγγραφείς αξιόλογων βιβλίων χάνουν την προβολή που δικαιούνται και οι εκδότες την ευκαιρία να αυξήσουν την αναγνωστική πελατεία τους. Οι επιχειρήσεις που χαρακτηρίζονται «υγιείς» αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι μετρημένες στα δάχτυλα και είναι αυτές που έχουν για σημαία την ομαδικότητα, τη στήριξη, το σεβασμό, και λειτουργούν με το σκεπτικό «όλοι για έναν κι ένας για όλους». Το μοναχικό το αρνί το τρώει ο λύκος! Δεν είναι τυχαίο που από τη στιγμή που άρχισε η οικονομική κρίση ο αναγνώστης στράφηκε πάλι στο ξενόγλωσσο βιβλίο ή στους κλασσικούς Έλληνες συγγραφείς. Μη έχοντας τη δυνατότητα να ξοδεύει όσα ξόδευε στο παρελθόν αποφάσισε να μην επενδύει τα λιγοστά χρήματά του σε εύκολα αναγνώσματα, τα οποία μάλιστα έχουν κατηγοριοποιηθεί σε παραλίας, ξαπλώστρας, απλώστρας… Ούτε να μιλούσαμε για ράτσες σκύλων! Όταν το βιβλίο καθιερώνεται στη συνείδηση του κόσμου ως αξεσουάρ μόδας, ποιο είναι το μέλλον του; Από την άλλη τι τον εμποδίζει η παραλία να διαβάσει ένα καλό βιβλίο; Συμπερασματικά μιλώντας η μόδα πέρασε και ο αναγνώστης, που και αυτός φέρει ευθύνη για την πορεία του ελληνικού βιβλίου, δεν εμπιστεύεται πλέον τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους και δεν εκτιμά τους Έλληνες συγγραφείς. Κι εδώ ταιριάζει αυτό που λέει η λαϊκή παροιμία «Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά». Επιπροσθέτως υπάρχει ανάγκη να δημιουργηθεί ένας θεσμός -οργανισμός βασισμένος στα πρότυπα του εξωτερικού, ο οποίος θα διαχειρίζεται τόσο τα συμφέροντα του Έλληνα συγγραφέα όσο και την προβολή του εκδοτικού οίκου. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία ενός τέτοιου οργανισμού, όπως έχω αναφέρει και παραπάνω, είναι η εντιμότητα, η σοβαρότητα, η ειλικρίνεια, η συνεργασία, αλλιώς κανείς δε θα εμπιστευτεί τους Έλληνες εκδότες και τους συγγραφείς τους.
30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;
Συμπορεύομαι και με τα δύο. Η καριέρα βοηθάει οικονομικά την οικογένεια και η οικογένεια στηρίζει κι εμπνέει την επαγγελματική πορεία.
31. Για τι έχετε μετανιώσει;
Μετανιώνω που δεν έγινα πολύτεκνη μητέρα. Τώρα που μεγάλωσαν τα παιδιά μου, ζωή να έχουν, πολύ ησυχία επικρατεί και δεν μ’αρέσει.
32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;
Η διπροσωπία! Προς τι η μασκαράτα, αφού στο τέλος θα αποκαλυφθείς!
33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
Μου αρέσει πολύ η αστυνομική λογοτεχνία.
34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
Νομίζω ότι απάντησα παραπάνω (8η ερώτηση)
35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Είναι τόσοι πολλοί… Έλληνες και ξένοι, οι περισσότεροι δεν ζουν πια, όπως ο Ξενόπουλος, ο Μαβίλης, ο Καζαντάκης, η Πηνελόπη Δέλτα. Από τους εν ζωή συγγραφείς εκτιμώ τη συγγραφική έμπνευση των κύριων Βασίλη Βασιλικού, Ισίδωρου Ζουργού, Χρήστου Χωμενίδη και των κυρίων Άλκη Ζέη, Ζυράννα Ζατέλη, Πριοβόλου Ελένη, αλλά και πολλών άλλων.
36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;
Την «κερατιά» που πάει παρέα με την ψευτιά. Είναι μια ασύμφορη κατάσταση για πολλούς λόγους.
37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;
Τα ταξίδια! Λόγω της δουλειάς του πατέρα μου ταξιδεύαμε συχνά οικογενειακώς και πάντα περνούσα καταπληκτικά. Ένα ολιγοήμερο ταξίδι είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προσφέρει τόσες εμπειρίες όσες πιθανόν δε θα έχεις την ευκαιρία να αποκτήσεις μέσα σε ένα χρόνο. Αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα και η αλήθεια είναι ότι φροντίζω να το συντηρώ.
38. Έχετε κάποια χόμπι;
Το κέντημα, το πλέξιμο, η κηπουρική, η διακόσμηση, το ντεκουπάζ.
39. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Έκλαψα από λύπη όταν έχασα τον πατέρα μου πριν τρία χρόνια.
40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
Μόλις χθες που τα παιδιά μου θέλησαν να μου αποδείξουν τις μαγειρικές τους ικανότητες! Τους είχε ξεσηκώσει ο μικρότερος όλων που θέλει να γίνει μάγειρας. Γέμισαν το τραπέζι και τον πάγκο της κουζίνας με τα υλικά και τα τετζερέδια που νόμιζαν ότι χρειάζονταν. Αστειευόντουσαν, πειράζονταν, έλεγαν τη γνώμη τους με τη σοβαρότητα ενός επώνυμου σεφ… Ήταν σαν να παρακολουθούσα ελληνική κωμική ταινία. Αν και η μαγειρική τους προσπάθεια ήταν γευστικά επιτυχής, τα εύσημα τα πήρε αυτός που επινόησε το πρώτο πλυντήριο πιάτων. Αντιλαμβάνεστε το λόγο!
41. Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;
Συνήθως ξυπνώ πρωί, με την αυγούλα. Αν ο καιρός το επιτρέπει παίρνω το πρωινό μου στη βεράντα. Θα ασχοληθώ τρεις τέσσερις ώρες με τη συγγραφή και μετά θα κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα για να τακτοποιήσω οικογενειακά θέματα. Μετά το γεύμα θα κάνω ένα μικρό περίπατο και το απόγευμα θα ασχοληθώ πάλι με τη συγγραφή. Το βράδυ είναι «ελεύθερο» δηλαδή χωρίς πρόγραμμα και το εκμεταλλευόμαστε αναλόγως της περίστασης, είτε μόνοι είτε με παρέα.
42. Τι λατρεύετε περισσότερο;
Είναι πολλά πράγματα που λατρεύω: τα ταξίδια, τα βιβλία, τη μουσική, το σινεμά, το καλοκαίρι, το κολύμπι, το ψάρεμα, το σπιτικό φαγητό και ιδιαίτερα τις πίτες, το χορό…
43. Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;
Σε ένα ποτήρι καλό κρασί.
44. Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
Λαμβάνοντας υπόψη την πλοκή, την εποχή και τους χαρακτήρες, νομίζω πως η «Αρχόντισσα της Μάνης» και ο «Λωτός της αμαρτίας» θα μπορούσαν να γίνουν πολύ επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Η «Έκλειψη», το «Μάτι του Τρίτωνα» και «Ο μάρτυρας της νύχτας» νομίζω ότι θα γίνονταν αξιόλογες ταινίες.
45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Δεν νομίζω. Όλοι έχουν κάνει τον κύκλο τους.
46. Από που σας αρέσει να εμπνέεστε; Από δικά σας βιώματα ή και από ιστορίες άλλων ανθρώπων γύρω μας;
Οι ιστορίες των ανθρώπων γύρω μου είναι σπουδαία πηγή έμπνευσης. Τα προσωπικά βιώματα με βοηθούν κυρίως στο στήσιμο της ιστορίας.
47. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.
Νομίζω πως μετά από τόσες ερωτοαποκρίσεις το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές μου ξέρουν όσα πρέπει για μένα. Δράττομαι της ευκαιρίας για να τους ευχαριστήσω για την αγάπη τους και την εκτίμησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου