“Όταν κανείς αγαπιέται δεν αμφιβάλλει για τίποτα. Όταν αγαπάει, αμφιβάλλει για όλα”, έλεγε η Γαλλίδα συγγραφέας Κολέτ, πρώην χορεύτρια του Μουλέν Ρουζ.
Η Γαλλίδα Συντονί Γκάμπριελ Κολέτ, όπως είναι ολόκληρο το όνομά της γεννήθηκε το 1873 σε ένα χωριουδάκι της Βουργουνδίας από μια μητέρα με πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Παντρεύτηκε επιφανείς Γάλλους, έζησε παράφορους έρωτες με μικρότερους άντρες και έγραψε σημαντικά βιβλία που αφυπνούσαν τη γυναικεία συνείδηση. Τόσο με τις προσωπικές της επιλογές όσο και με τις πιο πρωτοποριακές της απόψεις, κατάφερε να σκανδαλίσει την κοινωνία εκείνης της εποχής, όσο καμία άλλη.
Ήταν μία γυναίκα που αψηφούσε τους κανόνες και τα πρέπει και έζησε τη ζωή της, όπως ήθελε.
Την περίοδο που το γυναικείο φύλο προσπαθούσε να διεκδικήσει περισσότερα δικαιώματα, η Κολέτ γινόταν σύμβολο για τις φεμινίστριες.Τον επαναστατικό της χαρακτήρα τον κληρονόμησε εξάλλου από τη μητέρα της, η οποία παρά το γεγονός ότι ζούσε στην κλειστή κοινωνία του χωριού, όταν έχασε τον άντρα της αρνήθηκε να φορέσει μαύρα, προκαλώντας με αυτόν τον τρόπο τους συγχωριανούς της.
Στα 20 της, η νεαρή Κολέτ τρύπωσε στα μεγάλα σαλόνια του Παρισιού, όταν ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με το συγγραφέα και κριτικό Ανρί Γκοτιέ Βιλάρ. Έτσι σιγά σιγά, κατάφερε να γνωρίσει άτομα από την υψηλή κοινωνία, όπως τον Όσκαρ Ουάιλντ και τον Γάλλο μυθιστοριογράφο Μάρσελ Προύστ.
Εκείνη την περίοδο άρχισε να γράφει τις δικές της ιστορίες, εμπνευσμένες από πραγματικά γεγονότα. Υπογράφοντας με το ψευδώνυμο του άντρα της “Βίλλυ”, τα πρώτα της βιβλία «Η Κλοντίν στο Παρίσι» και « Η Κλοντίν νοικοκυρά» είχαν μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό. Όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες εκείνης της εποχής, ο Βιλάρ την κρατούσε κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο για να γράφει συνεχώς καινούργια μυθιστορήματα. Η Κολέτ όταν όμως ανακάλυψε τις επαναλαμβανόμενες απιστίες του άντρα της, αποφάσισε να τον χωρίσει μετά από δεκατρία χρόνια έγγαμου βίου.
Η μεγάλη ανατροπή ήρθε, όταν άλλαξε το λουκ της, κόβοντας τα μαλλιά της κοντά και ξεκίνησε να εργάζεται ως χορεύτρια, αποκτώντας καινούργιες εμπειρίες. Μάλιστα, δε δίστασε να κάνει σχέση και με γυναίκες. Αυτή που έγινε ευρέως γνωστή ήταν με τη Μίσι, με την οποία δούλευαν μαζί στο Μουλέν Ρουζ. Πάνω στη σκηνή χόρευαν το “Αιγυπτιακό Όνειρο”, ένα ιδιαίτερα προκλητικό και πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή χορευτικό. Η Μίσι εμφανιζόταν ντυμένη ως άντρας και έδινε ένα φιλί μεγάλης διάρκειας στην Κολέτ. Αυτό το στιγμιότυπο εξαγρίωνε το κοινό, πετώντας τους κέρματα, φρούτα, σκόρδα και ό,τι άλλο έβρισκαν μπροστά τους. Μετά τις συνεχείς καταγγελίες, η αστυνομία απείλησε το καμπαρέ με κλείσιμο.
Η μεγάλη ανατροπή ήρθε, όταν άλλαξε το λουκ της, κόβοντας τα μαλλιά της κοντά και ξεκίνησε να εργάζεται ως χορεύτρια, αποκτώντας καινούργιες εμπειρίες. Μάλιστα, δε δίστασε να κάνει σχέση και με γυναίκες. Αυτή που έγινε ευρέως γνωστή ήταν με τη Μίσι, με την οποία δούλευαν μαζί στο Μουλέν Ρουζ. Πάνω στη σκηνή χόρευαν το “Αιγυπτιακό Όνειρο”, ένα ιδιαίτερα προκλητικό και πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή χορευτικό. Η Μίσι εμφανιζόταν ντυμένη ως άντρας και έδινε ένα φιλί μεγάλης διάρκειας στην Κολέτ. Αυτό το στιγμιότυπο εξαγρίωνε το κοινό, πετώντας τους κέρματα, φρούτα, σκόρδα και ό,τι άλλο έβρισκαν μπροστά τους. Μετά τις συνεχείς καταγγελίες, η αστυνομία απείλησε το καμπαρέ με κλείσιμο.
Όταν έπιασε δουλειά στην εφημερίδα Ματέν, γνωρίστηκε με τον αρχισυντάκτη Ανρί ντε Ζουβενέλ, τον οποίο και παντρεύτηκε. Μαζί συνεργάστηκαν, γράφοντας θεατρικά χρονικά και διηγήματα. Μόλις χώρισε και το δεύτερο της σύζυγο, έκανε δεσμό με το γιο του πρώτου της συζύγου, τον Μπερτράν. Έβαλε και τρίτο στεφάνι με τον Μορίς Γκοντουκέτ, ο οποίος πιάστηκε αιχμάλωτος κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, καθώς ήταν Εβραίος και ελευθερώθηκε στη συνέχεια, ύστερα από τις επίμονες προσπάθειες της Κολέτ.
Ανακάλυψε τη νεαρή τότε Όντρει Χεπμπορν και της πρότεινε να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση “Γκίγκι”, η οποία ήταν βασισμένη στο βιβλίο της και ανέβηκε στο Μπροντγουέι. Έφυγε από τη ζωή το 1954, στα 81 της χρόνια, αρκετά καταβεβλημένη, περιτριγυρισμένη από γάτες και έχοντας γράψει σημαντικά μυθιστορήματα που έγιναν θεατρικά έργα, ταινίες και μιούζικαλ. Κάποια από τα τελευταία της λόγια ήταν: “Τι υπέροχη ζωή που έζησα. Μακάρι να το είχα αντιληφθεί νωρίτερα.” Η ασυμβίβαστη Κολέτ ήταν η πρώτη γυναίκα που κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στη Γαλλία. Απέσπασε πολύ σημαντικούς τίτλους, σε μια εποχή που οι γυναίκες δε δεχόντουσαν τιμητικές βραβεύσεις. Έγινε μέλος της Βελγικής Βασιλικής Ακαδημίας, της Γαλλικής Ακαδημίας Γκονκούρ και έλαβε το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου