Σήμερα στο περιοδικό Books 'n' more φιλοξενούμε τη συγγραφέα Ευτυχία Αρώνη με αφορμή τη νέα της ποιητική συλλογή, με τίτλο ''Καθρεφτισμοί'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ποιείν.

Από το οπισθόφυλλο:

Δεν υπάρχει κανείς να δικάσεις,

είναι όλα δικές μας εκφάνσεις.

Προχωρά η ύπαρξή μας

καθώς απλώνει ο ορίζοντας

εικόνα οικεία εμάς καθρεφτίζοντας….

Βιογραφικό συγγραφέα:

Η Ευτυχία Αρώνη γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα, όπου και ζει.

Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση και εργάζεται στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων από το 2003.

Είναι παντρεμένη, μητέρα ενός παιδιού και αυτή είναι η δεύτερή της ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποιείν.

Η πρώτη έχει τίτλο «Υφαίνοντας τις λέξεις» (εκδόσεις Οσελότος, Νοέμβριος 2019), στην οποία περιλαμβάνονται ποιήματα που έχουν μελοποιηθεί («Ίχνη στην άμμο», «Ο Ιούδας»), ενώ χρησιμοποιείται σε θεραπευτικές ομαδικές

και ατομικές συνεδρίες από ψυχολόγους και παιδοψυχολόγους.

Ποιήματά της που περιλαμβάνονται και στις δύο συλλογές έχουν κερδίσει βραβεία στον 9ο Διαγωνισμό Ποίησης- Στίχου Βόλου

(2014, Ωδείο Φουντούλη- πρώτο, δεύτερο και τρίτο βραβείο).

Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε την ποιητική σας συλλογή;

Η συγκεκριμένη είναι η δεύτερή μου ποιητική συλλογή, την οποία αποφάσισα να εκδώσω ιδίως μετά την ιδιαίτερη απήχηση και ζεστασιά που αποκόμισα από το πρώτο μου εγχείρημα.

Μέσα από την ποιητική σας συλλογή θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;

Νομίζω ότι όλο το νόημα και τα μηνύματα που ενδεχομένως θα ήθελα να περάσω στους δικούς μου ανθρώπους, κυρίως, αλλά και στο ευρύτερο κοινό περικλείονται και συμπυκνώνονται στον τίτλο αυτής της συλλογής («Καθρεφτισμοί»). Όλοι και όλα τριγύρω μας δεν είναι τίποτε άλλο από αντανακλάσεις και προεκτάσεις του δικού μας εαυτού. Όλοι συνδεόμαστε μέσα από ένα αόρατο νήμα, το οποίο είναι πάνω και πέρα από το πεπερασμένο των ατομικών μας δυνάμεων και δυνατοτήτων.

Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;

Δεδομένου ότι το συγκεκριμένο βιβλίο δεν διατίθεται σε βιβλιοπωλεία αλλά διακινείται μόνο ηλεκτρονικά μέσω συγκεκριμένων sites και ηλεκτρονικών βιβλιοπωλείων, νιώθω ευλογημένη που το κοινό που είχε διαμορφωθεί από την πρώτη μου συλλογή επέδειξε και επιδεικνύει ενδιαφέρον και στη συνέχεια της προσπάθειάς μου αυτής.

Ποιο είναι το συναίσθημα ενός ποιητή που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;

Το συναίσθημα που κατακλύζει έναν ποιητή, ο οποίος κατά κύριο λόγο είναι ιδιαίτερα εσωστρεφής και κλειστός στη βάση του, είναι αμηχανία και ένα αίσθημα έκθεσης, τα οποία είναι δύσκολα διαχειρίσιμα στην αρχή, ενώ στη συνέχεια δίνουν τη θέση τους σε ένα συναίσθημα χαράς και συγκίνησης όταν βλέπεις το βιβλίο σου στο ράφι ενός βιβλιοπωλείου ή στα χέρια ενός αγαπημένου σου προσώπου. Εν προκειμένω, βέβαια, σύντομα μετά την έκδοση της πρώτης μου συλλογής ήρθε και η σταδιακή μελοποίηση ποιημάτων μου, οπότε το συναίσθημα στην περίπτωση αυτή για έναν ποιητή, που θεωρεί τον εαυτό του περισσότερο στιχουργό, είναι απλά απερίγραπτο.

Πόσο ταυτίζεστε με τα ποιήματα που έχετε γράψει;

Τα περισσότερα ποιήματα που έχω γράψει είναι βιωματικά, προερχόμενα είτε από εμπειρίες δικές μου είτε από ιστορίες φίλων ή δικών μου ανθρώπων, γεγονός που κάνει το καθένα από αυτά άκρως σημαντικά σε εμένα προσωπικά αλλά και στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους.

Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;

Από μικρή πάντα με θυμάμαι να γράφω ή να σκαρφίζομαι ιστορίες. Στο δημοτικό είχα την πρώτη μου διάκριση για την απόδοση ενός κειμένου σε μορφή ποιήματος, ενώ στο γυμνάσιο θυμάμαι τη φιλόλογο συχνά να διαβάζει στην τάξη δικές μου εκθέσεις- ιστορίες- στιχάκια. Στη μετέπειτα ζωή μου δεν άργησα να ανακαλύψω την ανάγκη της συστηματικής γραφής στίχων, που μου έρχονταν συνήθως στο μυαλό με μια μελωδία. Τις περισσότερες από αυτές τις θυμάμαι ακόμα! Άρα αν θυμηθώ πώς φανταζόμουν τον εαυτό μου, μπορώ να πω πως ενίοτε με σκεπτόμουν ως ψυχολόγο ή μέλος κάποιας οργάνωσης εξερεύνησης των ωκεανών και προστασίας της άγριας φύσης και σίγουρα στιχουργό.

Είστε ευαίσθητη;

Μπορώ να πω πως είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη, με ένα προστατευτικό περίβλημα ψευτοσκληρότητας και αγριάδας.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Να μην έχω έμπνευση και να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου στα λόγια, τα έργα και τις συναναστροφές μου

Ποια μουσική σας αρέσει;

Η ελληνική έντεχνη (Αρβανιτάκη, Αλεξίου, Μάλαμας, Ιωαννίδης, Κανά), τα ξένα 80’s και βέβαια το παλιό ελαφρολαϊκό ελληνικό τραγούδι. Αγαπημένη μου η Μαρινέλλα.

Τι όνειρα έχετε για το μέλλον ;

Να συνεχίσω να γράφω και να μπορέσω κάποτε να αποσυρθώ σε ένα ελληνικό νησί, κατά προτίμηση στη Μήλο.\

Τι σας στεναχωρεί;

Η ισοπέδωση της εποχής μας, η αποχαύνωση και η έλλειψη σύμπνοιας και οράματος για το μέλλον.

Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.

Εξωστρεφής, με χιούμορ και ιδιαίτερα αντιφατική (γιατί όσο εξωστρεφής φαίνομαι άλλο τόσο εσωστρεφής είμαι!).

Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;

Εκτός από τις μελοποιήσεις που προανέφερα και τη συνεργασία με τη συνθέτρια κ. Ελένη Μπελιμπασάκη, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, ενδεχομένως κάποια παρουσίαση. Θα δείξει…

Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;

Έγραφα στιχουργήματα από την εφηβεία. Δε σταμάτησα ποτέ ουσιαστικά να γράφω, πέρα από κάποια διαλείμματα που διαρκούσαν ακόμη και χρόνια. Ποιήματά μου έχουν βραβευτεί και στον 9^ο Διαγωνισμό ποίησης και στίχου του Ωδείου Φουντούλη, το μοναδικό διαγωνισμό που είχα λάβει μέρος μέχρι την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια γράφω συστηματικά και κάνω κάποια δειλά ανοίγματα και στο χώρο του πεζογραφήματος. Οι εν λόγω συλλογές είναι συνδυασμός παλιών και καινούργιων ποιημάτων μου, που έχουν αναφορά σε όλες τις ηλικιακές φάσεις και περιόδους της ζωής μου, μέχρι σήμερα.

Πόσες ποιητικές συλλογές έχετε γράψει και ποιες είναι αυτές;

«Υφαίνοντας τις λέξεις» (εκδ. Οσελότος, 2019) και «Καθρεφτισμοί» (εκδ. Ποιείν, 2021)

Η πρώτη μου συλλογή εξαντλήθηκε σύντομα και επανεκδόθηκε την επόμενη χρονιά (2020), όπου και πάλι εξαντλήθηκε.

Τι αγαπήσατε περισσότερο στην τελευταία σας ποιητική συλλογή;

Το γεγονός ότι αποτόλμησα τη συμπερίληψη σε αυτή τριών ξενόγλωσσων ποιημάτων, με αγγλικό στίχο. Τα αγγλικά είναι μια γλώσσα που πάντα με άγγιζε και εκφραζόμουν συχνά μέσα από αυτή. Κάποτε προσανατολιζόμουν και στην αγγλική φιλολογία. Επίσης, το γεγονός ότι μελοποιήθηκε ένα ποίημα, το οποίο με εκφράζει απόλυτα, και ως τραγούδι νομίζω βγήκε ένα άρτιο μουσικά αποτέλεσμα.

Όταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιος/α το διάβασε πρώτος;

Η οχτάχρονη κόρη μου. Το παραλάβαμε μαζί, ήμασταν οι δυο μας και ήταν η πρώτη που το ξεφύλλισε, με ιδιαίτερη θέρμη μάλιστα!

Ποιες αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;

Νομίζω ότι ο τρόπος με τον οποίο μπήκα στην έκδοση των συλλογών μου όπως και στη μελοποίηση είναι σχεδόν μοιραίος, νομοτελειακός. Ήταν για να γίνει κάποτε και όλοι το ήξεραν. Έτσι και η δεύτερη συλλογή είναι σαν μια φυσιολογική συνέχεια της πρώτης. Εξάλλου, όταν μπαίνεις στο χώρο της συγγραφής τότε συνειδητοποιείς ότι η ανάγκη για δημιουργία και για το επόμενο βήμα δε σβήνει ποτέ. Απεναντίας ενίοτε (αν όχι πάντα) γιγαντώνεται.

Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;

Επειδή πραγματικά πρόκειται για πνευματικά παιδιά, όταν μιλάμε για την παρακαταθήκη και την κατάθεση ψυχής ενός ατόμου, προτιμώ η προσέγγιση να γίνεται με λεπτό και κομψό τρόπο. Σίγουρα ξέρω ότι κάποιους μπορεί να μην τους αγγίξει καθόλου αυτό που έχω να πω, είμαι συνειδητοποιημένη ως προς αυτό. Σίγουρα όμως προτιμώ την καλοπροαίρετη κριτική, έστω και αρνητική, από τη μη κριτική. Γιατί αυτή, η υγιής κριτική, είναι που βοηθάει τον άνθρωπο να εξελίσσεται σε οποιονδήποτε χώρο ή τομέα της ζωής του.

Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;

Νομίζω εμμέσως ή αμέσως έχω απαντήσει σε αυτό. Κάποιοι μπορεί να το έχουν διαβάσει και να μην έχουν συγκρατήσει απολύτως τίποτα. Κάποιοι μπορεί να βρίσκουν ευχάριστο τον τρόπο που πλέκονται οι λέξεις μεταξύ τους και αφού σχεδόν όλα τα ποιήματά μου είναι ομοιοκατάληκτα, έμμετρα, να είναι πιο «εύπεπτο», καθώς μπορεί να τους έρχεται στο μυαλό και μια μελωδία διαβάζοντάς τα. Δεν κρύβω, βέβαια, ότι μέσα στα χρόνια υπάρχουν και αυτοί που έχουν ταυτιστεί με κάποια και το έχουν εκδηλώσει έντονα συναισθηματικά προς εμένα, ακριβώς επειδή τα ποιήματά μου στην πλειοψηφία τους είναι βιωματικά και όχι αφηρημένα. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου που αγκάλιασαν κυριολεκτικά αυτή μου την πτυχή και με στήριξαν και με στηρίζουν ακόμα στη νέα μου προσπάθεια. Όπως επίσης και τους λιγότερο οικείους μου, από τους οποίους εισέπραξα ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια.

Από τι εμπνέεστε;

Από τη φύση, τον έρωτα, τον άνθρωπο, τις συναναστροφές, τη ζωή.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;

«Η τελευταία σελίδα», Μαρινέλλα- Κ. Χατζής (από το κορυφαίο «Ρεσιτάλ»)

Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;

Τα ανέμελα παιδικά χρόνια στο εξοχικό και η ατέλειωτη συναναστροφή με ζώα, κυρίως γάτες.

Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;

Αδιαμφισβήτητα όταν γέννησα και κράτησα στα χέρια μου το παιδί μου.

Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνετε;

Δεν ξέρω αν έχω γίνει κάτι ή αν θα μπορούσα να γίνω κάτι καλύτερο σε σχέση με όλα αυτά που ονειρευόμουν. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι μου αρέσει να δουλεύω, δεν μπορώ να κάνω εύκολα κακό στους άλλους, συνειδητά τουλάχιστον, και μέσα από τα ζώα έμαθα να αγαπάω, να σέβομαι και να θέλω να βοηθάω τον άνθρωπο, όσο και όπως μπορώ.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;

Τα νέα δεδομένα που προέκυψαν μετά τον κορονοϊό και που έχουν κάνει το χώρο της συγγραφής και γενικά των εκδόσεων και της διακίνησης πιο δύσκολο και πιο σκληρό. Στις μέρες που διανύουμε ακόμα και η παρουσίαση ενός βιβλίου σε ανοιχτό χώρο έχει ιδιαιτερότητες και δυσκολίες, γεγονός που αποτελεί αντικίνητρο για πολλούς νέους συγγραφείς να μπουν δυναμικά στο χώρο και να υποστηρίξουν το έργο τους όπως πρέπει.

Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;

Καριέρα στην οικογένεια, αναμφίβολα. ‘Όταν επιλέγεις να κάνεις παιδί, η διαδικασία της προσωπικής σου εξέλιξης, της αυτοβελτίωσης και κυρίως της αυτογνωσίας, είναι ατελείωτη και αδυσώπητη. Είναι κάτι που δικαίως «καταπίνει», ή πρέπει να «καταπίνει», όλες τις άλλες προτεραιότητες που τυχόν είχες θέσει μέχρι τότε. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάει η ζωή. Απλώς όλα τα υπόλοιπα (δουλειά, χόμπι, προσωπικός χρόνος) έρχονται να «κουμπώσουν» πάνω στα νέα σου δεδομένα, γίνονται ο μοχλός προκειμένου να μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου, τον άνθρωπο και τη ζωή, ώστε στη συνέχεια να μεταλαμπαδεύσεις αυτές τις πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες στα παιδιά σου.

Για τι έχετε μετανιώσει;

Για το γεγονός ότι συνήθως σκέφτομαι περισσότερο αντί να ζω.

Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;

Όπου συναντώ ναρκισσισμό και έλλειψη ενσυναίσθησης. Εκεί δεν μπορώ να συνυπάρξω.

Τι σας αρέσει να διαβάζετε;

Προτιμώ την ποίηση και τα διηγήματα.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;

Να τραγουδιέμαι.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας ή ποιητής;

- Ο Νίκος Καββαδίας.

Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;

Το χειρισμό και την εκμετάλλευση.

Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;

Να αγαπώ και να με αγαπούν.

Έχετε κάποια χόμπι;

- Γυμναστική, ποδήλατο, μπάσκετ και βόλτα στη θάλασσα.

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;

Έκλαψα για το χαμό του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Μου στοιχίζει η απώλεια σημαντικών ανθρώπων της τέχνης του τόπου μας.

Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;

Γέλασα πολύ με τις ατάκες της κόρης μου, η οποία πάντα με εκπλήσσει με τις ατάκες της και την αίσθηση χιούμορ που διαθέτει.

Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;

Δουλειά, ψυχοθεραπεία με συναδέλφους, σπίτι με το παιδί, διάβασμα και βόλτες με φίλους ή γυμναστήριο.

Τι λατρεύετε περισσότερο;

Τον ποιοτικό χρόνο μόνο με την οικογένεια ή και με φίλους κι ένα ταβερνάκι στη θάλασσα. Διακοπές σε ένα νησί.

Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;

Στην παρέα με χαρισματικούς ανθρώπους και στο καλό χιούμορ.

Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.

Η ερώτηση αυτή με δυσκολεύει περισσότερο απ΄ όλες τις προηγούμενες! Πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε εμένα που θα ήταν άξιο αναφοράς. Κάτι που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι πολύ πρόσφατα έμαθα από μια νέα φίλη ότι είμαι πολυσχιδής!

Θα θέλατε να μας στείλετε δύο ποιήματά σας σαν επίλογο αυτή της συνομιλίας;

Ως επίλογο της συνομιλίας μας και αφού σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε, επιλέγω δύο ποιήματα, ένα από κάθε συλλογή, με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μένα. Το πρώτο είναι το «Τοπίο ομίχλης», το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο ποίησης στον ένατο Διαγωνισμό ποίησης – στίχου Βόλου (Ωδείο Φουντούλη, 2014) και περιλαμβάνεται στη συλλογή «Υφαίνοντας τις λέξεις». Το δεύτερο είναι οι «Σκληρές αλήθειες» που περιλαμβάνεται στους «Καθρεφτισμούς» και μελοποιήθηκε σχεδόν αμέσως μετά την έκδοση της συλλογής, σε μουσική της Ελένης Μπελιμπασάκη και ερμηνεία της Μίνας Παπαϊωάννου. Ήδη έχει αποσπάσει πολύ θετικές κριτικές, ενώ βγήκε πρώτο σε ψηφοφορία σε ραδιοφωνική ομάδα (Radio Web Galaxias- 91.1)