Διαβάστε την άποψη της Αλίνας Παπαδοπούλου για το μυθιστόρημα Σταχτόνερο της Κωνσταντίνας Μόσχου.

Όταν όλα γίνονται νερό και στάχτη, πρέπει να ξαναγεννηθούν.

Ένα μυθιστόρημα πλούσιο σε συναισθήματα, με δυνατές εξελίξεις. 

Το διάβασα με μεγάλη απόλαυση. 

Σε ένα μικρό και φανταστικό χωριό (όπως μας ανέφερε στην πρόσφατη συνέντευξή της η συγγραφέας), στο Λίθι, γίνεται ένα φονικό. Ένα άγριο φονικό που αναστατώνει τους κατοίκους του.

Η Ντόνα είναι η θανούσα. Μία γυναίκα αμφιλεγόμενη, που δεν χωράει σε στερότυπα και δεν περιορίζεται. Στο χωριό άλλοι την αγαπούν κι άλλοι τη μισούν. Η Ντόνα μιλάει και λέει τα πράγματα με το όνομά τους, κάτι που οι περισσότεροι κάτοικοι δεν το δέχονται, είτε γιατί έχουν κλειστά μυαλά, είτε γιατί δεν ξέρουν και δεν θέλουν να ακούν αλήθειες.

Έχει το θάρρος της γνώμης της κι αυτό την κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος.

Η Ξένια είναι μία νέα δημοσιογράφος η οποία αναλαμβάνει να μάθει για την υπόθεση. Στο Λίθι έζησε τα πρώτα της χρόνια, έπειτα μετακόμισε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Η Ξένια συναντάει ξανά τον εφηβικό της έρωτα, ο οποίος ήταν και ο άντρας της Ντόνα. Μαζί της είχε και δύο παιδιά που λάτρεψαν την Ξένια, καθώς έφερε άλλον αέρα στο σπίτι τους.

Οι κάτοικοι του χωριού είναι άνθρωποι-ακρίδες, στέκονται πίσω από κλειστά παράθυρα και παρακολουθούν τα γεγονότα. Ακίνητοι, περιμένωντας την κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουν, να εκδηλωθούν, σαν τις ακρίδες.

Διαβάζοντας το βιβλίο Σταχτόνερο, πολλές φορές θα αναρωτηθείς για τις δικές σου αποφάσεις. Θα προβληματιστείς και θα θέλεις να κάνεις συζητήσεις για αυτό.

Μέσα από τη δυνατή πένα της συγγραφέως, μέσα από την αντίσταση κάποιων ανθρώπων, βλέπουμε τη δύναμη της αγάπης, τη δύναμη της ζωής.

Από το οπισθόφυλλο

Τι είναι αυτό που κρατά σφραγισμένα τα στόματα στο Λίθι;

Στο μικρό απομονωμένο χωριό της Ηπείρου, πίσω από τα δαντελωτά κουρτινάκια των κλειστών παραθύρων, κάποιοι παραμονεύουν όμοια με ακρίδες, ακίνητες, έτοιμες να χιμήξουν. Όταν είναι πολλές μπορεί να γίνουν μία από τις δέκα πληγές του φαραώ.

Και μπορούν να σκοτώσουν τις αθώες παιδικές ψυχές της Αννούλας και του Νεόφυτου. Όπως κάποιος σκότωσε τη μητέρα τους.

Η δημοσιογράφος Ξένια Μαρίνη είναι εκείνη που θα χαλάσει τη σιωπηλή συμφωνία τους. Γιατί οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Δεν αρκεί όμως να μάθει ποιος είναι ο φονιάς. Πρέπει να μάθει γιατί το έκανε. Έτσι μόνο θα σταματήσει το μίσος.

Η Ξένια είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να φτάσει στην κάθαρση, ακόμα και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής της. Νερό και στάχτη…

Η Κωνσταντίνα Μόσχου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε γραφιστικά και σχέδιο. Εργάστηκε στον έντυπο καθηµερινό και περιοδικό Τύπο ενώ από το 2008 ασχολείται με τη συγγραφή, συμμετέχοντας παράλληλα σε πολιτιστικές δράσεις για το βιβλίο.